"คุณชายสอง...จะทำอะไร..."
"จูบไง"เอ่ยตอบแล้วกดจูบลงไปอีกครั้งซึ่งครั้งนี้ไม่เพียงแค่บดจูบอย่างครั้งก่อนแต่มันลึกซึ้งยิ่งกว่าเมื่อลิ้นชื้นค่อยๆแตะไปบนกลีบปากอิ่มไล่เล็มให้อีกฝ่ายยอมเปิดปากออกแล้วดุนดันเข้าไปกวาดต้อนเอาความหวานที่แปลกใหม่อย่างลุ่มหลง
เด็กคนนี้อันตรายจริงๆ
ปากหยักตะโบมจูบไม่หยุดหย่อนมือหนาก็ค่อยๆลูบไปมาบนตัวบางๆของอีกคน ล้วงเข้าไปในเสื้อตัวบางสัมผัสถึงผิวเนียนภายใต้ร่มผ้า ก่อนจะวกมาแกะกระดุมออกทีละเม็ดอย่างไม่รีบร้อน
"ค...คุณชาย..ส...สอง..จะทำอะไรครับ"จินยองถามอย่างตื่นตะหนก คุณชายสองจะถอดเสื้อเขาทำไมกัน
"ถอดเสื้อให้นายไง"
"ถ...ถอดทำไม...หรือครับ"
"ฉันชอบ"เอ่ยตอบอย่างเอาแต่ใจก่อนที่เสื้อผ้าบนกายร่างบางจะถูกโยนออกไปนอกเตียงเสียจนหมด ผิวขาวหอมกลิ่นสบู่อ่อนๆปรากฏสู่สายตาให้จ้องมองได้ถนัด
"สวย..."หลุดพึมพำอย่างเพ้อพก แม้จะเคยเห็นเรือนร่างเกือบเปลือยของอีกฝ่ายไปครั้งนึงแล้วแต่ครั้งนี้มันชัดยิ่งกว่า
ร่างบางนอนบิดไปมาเพราะรู้สึกอายกับสายตาที่มองมา แต่นั่นยิ่งขับเน้นส่วนเว้าส่วนโค้งเล็กๆให้มีมากขึ้นจนคนมองเผลอกลืนน้ำลาย
"ค...คุณชายสอง"ร้องเรียกอีกครั้งเมื่อคนที่คร่อมตนอยู่เริ่มถอดเสื้อผ้าบ้าง
"ฉันชอบแบบนี้"ประโยคที่ร่างบางไม่กล้าขัดดังขึ้นอีกครั้ง ก่อนที่ทั้งสองร่างจะเปลือยเปล่าด้วยกันทั้งคู่
"ไม่ต้องเกร็ง ฉันจะอ่อนโยนกับนาย"เสียงทุ้มเอ่ยกระซิบที่ข้างหูก่อนที่จินยองจะถูกจับขาแยกออกจากกัน นิ้วยาวเย็นเฉียบแตะเบาๆที่ช่องทางรัก หมุนวนไปมาสองสามครั้งแล้วจึงค่อยๆกดนิ้วเข้าไปในตัวอีกคน
"อ๊า!"จินยองหวีดเสียงร้องเพราะความเจ็บและไม่ชิน
"เจ็บหรอ ขอโทษนะ ถ้านายเจ็บนายจะกัดฉันก็ได้นะ"เอ่ยปลอบคนใต้ร่างที่ตัวสั่นระริก แจบอมรู้ว่านี่คือครั้งแรกของอีกคนอยากให้เวลาเตรียมใจนะแต่เขาไม่ไหวแล้ว
เขาไม่เคยเป็นแบบนี้มาก่อน ไม่เคยควบคุมตัวเองไม่ได้แบบนี้ ปกติแจบอมจัดการกับอารมณ์ของตนได้เป็นอย่างดี แต่จินยองเป็นข้อยกเว้นของทุกอย่าง
นิ้วยาวค่อยๆขยับเข้าออกเมื่ออีกฝ่ายมีท่าทางคุ้นชินมากขึ้น ตอนนี้เขาแทบจะทนไม่ไหวแล้วแต่ก็ต้องทน ถ้าไม่ทำแบบนี้ก่อนจินยองจะเจ็บมาก
"อื้อ~คุณชาย..."ยิ่งเสียงหวานทุ้มที่ข้างหูนี่มันยิ่งน่ากดให้จมเตียงซะเดี๋ยวนี้เลยจริงๆ
"ขอโทษนะจินยอง แต่ฉันไม่ไหวแล้ว"เอ่ยเป็นเชิงขออนุญาต นิ้วยาวถูกดึงออกแทนที่ด้วยสิ่งที่ใหญ่กว่าที่กำลังแข็งขืนเสียจนน่ากลัว สะโพกสอบค่อยๆกดเข้าหาอีกคนช้าๆที่อีกคนก็เกร็งตัวไม่ยอมให้เข้ามา
"จินยองอย่าเกร็งสิ นายจะเจ็บนะ"เอ่ยแนะนำอีกคนที่ไม่ให้ความร่วมมือ มือหนาพยายามเบี่ยงเบนความสนใจให้อีกคนโดยการกอบกุมแก่นกายขนาดพอดีที่อยู่ตรงหน้าขยับมือไปมาปลุกเร้าอีกคนให้มากขึ้น ริมฝีปากหยักก็ไม่อยู่นิ่งดูดคลึงไปมาบนยอดอกนิ่มทั้งสองข้างและสร้างรอยรักสีแดงช้ำไปทุกพื้นที่ที่ริมฝีปากแตะโดน
"อื้อ~อ๊า!"แจบอมกดตัวเข้าหาอีกคนที่กำลังหลงไปกับการชักนำของเขาจนสุด จินยองผวาเฮือกกอดคอเขาไว้แน่น
"แน่น..."ยิ่งพูดเสียงทุ้มก็ยิ่งต่ำลงจนแตกพร่า สะโพกแกร่งขยับเข้าออกเนิบช้าอย่างรอให้อีกคนปรับตัว แต่นานเข้าจังหวะเนิบช้าก็เริ่มรัวเร็ว เสียงหอบหายใจผสานกับเสียงครวญครางหวีดหวิวให้ยิ่งใจเต้นรัว
"อ๊ะ..."สัมผัสที่พึ่งเคยได้รับทำเอาจินยองทั้งแตกตื่น ทั้งเจ็บ ทั้งรู้สึกดี
"หายเจ็บแล้วใช่ไหม"เสียงทุ้มที่ปนเสียงหอบหายใจเอ่ยถามในขณะที่สะโพกก็ไม่หยุดทำงานเลย
"ห..หายแล้ว อื้อ~ แล้วครับ"จินยองนึกอยากผลักอีกฝ่ายออกเพราะเสียวเหลือเกินแต่ในขณะเดียวกันก็อยากให้อีกฝ่ายเข้ามาหาเขาให้มากกว่านี้
สองร่างกอดเกี่ยวกันอยู่บนเตียงกว้างอย่างไม่มีเหน็ดเหนื่อย แจบอมโถมตัวเข้าใส่อีกคนราวพายุคลั่งแต่ก็ยังคงความอ่อนโยนเอาไว้ จินยองเองก็ครางกระเส่าไม่หยุดยิ่งปลุกอารมณ์ในกายแจบอมให้มันมีมากขึ้น
"ร..แรงอีก อึก คุณชาย~"สติที่พยายามประคองไว้ตลอดเตลิดหายไปเมื่ออารมณ์ในกายพุ่งสูงจนเกือบถึงที่สุด
"ฮึ่ม..."
"อ๊ะ! ค..คุณชายสองครับ อื้อ! ผม..ผม อ๊า!~"
"อ่า..."
ในที่สุดปลายทางของห้วงอารมณ์ก็มาถึงเมื่อทั้งสองต่างปลดปล่อยออกมาเสียมากมายจนหมดทุกหยาดหยด
ยังไม่จบน้าาา
กลับไปต่อที่เด็กดีได้เลยยย
https://writer.dek-d.com/dek-d/writer/viewlongc.php?id=1681364&chapter=3
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น