Housewife CUT-7 ผิดพลาด

แจบอมก้มลงกดจูบลงบนเปลือกตาสีมุกอีกครั้งเมื่อเห็นว่าหยาดน้ำตากำลังไหลลงมาจากดวงตากลมหวานนั้นทั้งที่พึ่งจะหยุดไป


แต่ยิ่งสัมผัสยิ่งทำให้สติที่เหลืออยู่น้อยนิดของแจบอมหายไป ผิวที่นุ่มลื่น กลิ่นกายเฉพาะตัวที่ทำให้แจบอมหลงใหลยิ่งปลุกปั่นให้มัวเมาเสียยิ่งกว่าสุราที่ดื่มกินไป เช่นเดียวกับจินยองที่เคลิบเคลิ้มไปตามการชักนำของอีกคนอย่างไม่รู้ตัว


กว่าจะทันตั้งตัวขาเรียวที่ไร้อาภรณ์ปกปิดก็ถูกอ้าออกกว้างตามด้วยร่างหนาที่แทรกเข้ามาทาบทับ ริมฝีปากร้อนปรนเปรออยู่ที่ยอดอกเล็ก ลิ้นร้อนละเลงปัดป่ายไปมาจนเจ้าของแผ่นอกแอ่นตัวเข้าหาด้วยความเสียวซ่าน


"ฮึก..คุณ..แจ..อือ"เสียงสะอื้นเพราะความเจ็บปวดในใจดังเคล้าผสมกับเสียงครางเครืออย่างย้อนแย้งในตัวเอง


จินยองควบคุมอารมณ์ของตัวเองไม่ได้แม้แต่นิด ยิ่งใบหน้าหล่อนั้นไต่ระดับลงต่ำมากเท่าไหร่สติก็ยิ่งเปิดเปิงมากขึ้นเท่านั้น


"อืม..."เสียงทุ้มครางต่ำในลำคอขณะก้มฟัดหน้าท้องนิ่มของคนใต้ร่าง ก่อนจะเลื่อนใบหน้าขึ้นมาหาแล้วกดจูบลงบนปากอิ่มแรงๆ


นิ้วยาวลูบวนไปมาบริเวณช่องทางด้านหลังที่ปิดสนิท แรงสัมผัสที่วูบไหวไปมาทำให้ร่างบางสะดุ้งเฮือก หน้าท้องหดเกร็งเมื่อนิ้วยาวนั้นค่อยๆสอดแทรกเข้ามาในตัวช้าๆ


"อื้อ...เจ็บ"มือเรียวที่หยิกขยำหมอนใบนุ่มก่อนหน้ายกขึ้นมาดันบ่ากว้างออกจากตัวเมื่อความเจ็บแล่นเข้ามา แจบอมยกตัวขึ้นไปกดจูบหนักๆที่ริมฝีปากอิ่มอีกครั้ง ลิ้นร้อนหยอกเย้า กวาดต้อนอยู่ในโพรงปาก ชักนำให้อารมณ์ของอีกคนกลับมาอีกครั้ง


จินยองเคลิบเคลิ้มขยับปากตอบรับรสจูบหนักหน่วงอย่างเงอะงะ แขนเรียวถูกมือหนาจับให้คล้องลำคอแกร่งไว้ก่อนที่ความแข็งแกร่งจะถูกดันเข้ามาในร่างแทนนิ้วยาวทั้งสามที่ถูกถอดออกไป


"อ๊า..."ผวากอดร่างหนาแน่นเพราะความตกใจและเจ็บเสียด เล็บสั้นจิกลงบนผิวเนื้อขาวของอีกคนจนแผ่นหลังหนาเกิดลวดลายราวงานศิลปะชั้นดี


"ซี๊ดด..."คนด้านบนกัดฟันซี๊ดปากเมื่อแรงบีบรัดทำให้ตนอึดอัดจนขยับไม่ได้

"เจ็บ..."มือหนาเลื่อนปาดน้ำตาออกจากแก้มให้อีกคน สมองมึนงงจนไม่นึกสงสัยว่าทำไมคนๆนี้ถึงร้องไห้ออกมาตลอด


สะโพกแกร่งค่อยๆขยับเคลื่อนเข้าออกเนิบช้าเพราะความฝืดเคือง แต่ไม่นานความฝืดเคืองก็ลดลงทำให้แรงขยับเพิ่มความเร็วมากยิ่งขึ้น


"อ๊ะ..อื้อ"จินยองเชิดหน้าแหงนเมื่อถูกกระตุ้นที่จุดเดิมซ้ำๆจนตัวสั่นระริก ขาเรียวรัดอยู่ที่รอบเอวสอบ สะโพกอิ่มเองก็เด้งรับแรงกระแทกอย่างไม่รู้ตัว


"อ๊า..คุณแจบอม..บ..เบา"ผวาเฮือกอีกครั้งเมื่อร่างถูกจับพลิกให้คว่ำลงกับเตียง สะโพกอิ่มถูกยกขึ้นให้ชันเข่ากับพื้นเตียงนุ่มรับแรงส่งจากเอวสอบที่ถี่รัวมากขึ้นจนคนรับแทบขาดใจ


เสียงครางกระเส่าดังไปทั่วห้องผสมกับเสียงหอบหายใจถี่และเสียงเครื่องปรับอากาศที่ดูเหมือนจะทำหน้าที่ได้ไม่ดีเท่าไรนักเพราะสองกายที่กอดก่ายกันอย่างแนบสนิทบนเตียงมีแต่เหงื่อไหลออกมาโทรมกาย


"ซี๊ด..จินยอง"เสียงทุ้มซี๊ดปากอีกครั้งก่อนจะหลุดเรียกชื่อหนึ่งออกมาทำเอาร่างบางที่กำลังครวญครางหยุดชะงักอย่างตกใจ


คุณแจบอมเรียกจินยองหรอ...


ไม่ได้เมาจนมองว่าจินยองเป็นคุณโกนีหรอกหรือ


หรือแท้ที่จริงแล้วคุณแจบอมไม่ได้เมากันแน่


"คุณ...แจ อื้อ แจบอม"พยายามจะทวงถามแต่แรงขยับของอีกคนไม่ลดลงให้จินยองได้พักหายใจเลยสักนิด ซ้ำยังขยับรวดเร็วมากยิ่งขึ้นเรียกให้เสียงนุ่มหวีดร้องออกมามากขึ้น


"ค..คุณแจบอม..ผม..จะ..ม..ไม่ไหว...อ๊าา"หยาดอารมณ์ฉีดพุ่งออกมาจากแก่นกายที่ไม่ได้ถูกจับต้อง จินยองหอบหายใจจนตัวโยนความรู้สึกโล่งเบาในกายทำให้เขาอยากจะปิดเปลือกตาหลับลงไป

"อืม..."แต่ก็ทำไม่ได้เพราะอีกคนยังคงขยับเข้าออกในตัวไม่หยุด


แจบอมพลิกร่างบางให้หันหน้าเข้าหาตนอีกครั้งแล้วก้มลงซุกใบหน้าเข้ากับซอกคอขาว กดจูบดูดดึงจนเกิดรอยแดงจางๆขณะที่สะโพกก็กระแทกเข้าหาอย่างรุนแรงและหนักหน่วงมากขึ้น


"อ่า..."จนฉีดพ่นหยาดอารมณ์เข้าไปในตัวของอีกคนทุกหยาดหยด




ยังไม่จบน้าาาา ไปต่อที่เด็กดีจ้าา