Housewife CUT-7 ผิดพลาด

แจบอมก้มลงกดจูบลงบนเปลือกตาสีมุกอีกครั้งเมื่อเห็นว่าหยาดน้ำตากำลังไหลลงมาจากดวงตากลมหวานนั้นทั้งที่พึ่งจะหยุดไป


แต่ยิ่งสัมผัสยิ่งทำให้สติที่เหลืออยู่น้อยนิดของแจบอมหายไป ผิวที่นุ่มลื่น กลิ่นกายเฉพาะตัวที่ทำให้แจบอมหลงใหลยิ่งปลุกปั่นให้มัวเมาเสียยิ่งกว่าสุราที่ดื่มกินไป เช่นเดียวกับจินยองที่เคลิบเคลิ้มไปตามการชักนำของอีกคนอย่างไม่รู้ตัว


กว่าจะทันตั้งตัวขาเรียวที่ไร้อาภรณ์ปกปิดก็ถูกอ้าออกกว้างตามด้วยร่างหนาที่แทรกเข้ามาทาบทับ ริมฝีปากร้อนปรนเปรออยู่ที่ยอดอกเล็ก ลิ้นร้อนละเลงปัดป่ายไปมาจนเจ้าของแผ่นอกแอ่นตัวเข้าหาด้วยความเสียวซ่าน


"ฮึก..คุณ..แจ..อือ"เสียงสะอื้นเพราะความเจ็บปวดในใจดังเคล้าผสมกับเสียงครางเครืออย่างย้อนแย้งในตัวเอง


จินยองควบคุมอารมณ์ของตัวเองไม่ได้แม้แต่นิด ยิ่งใบหน้าหล่อนั้นไต่ระดับลงต่ำมากเท่าไหร่สติก็ยิ่งเปิดเปิงมากขึ้นเท่านั้น


"อืม..."เสียงทุ้มครางต่ำในลำคอขณะก้มฟัดหน้าท้องนิ่มของคนใต้ร่าง ก่อนจะเลื่อนใบหน้าขึ้นมาหาแล้วกดจูบลงบนปากอิ่มแรงๆ


นิ้วยาวลูบวนไปมาบริเวณช่องทางด้านหลังที่ปิดสนิท แรงสัมผัสที่วูบไหวไปมาทำให้ร่างบางสะดุ้งเฮือก หน้าท้องหดเกร็งเมื่อนิ้วยาวนั้นค่อยๆสอดแทรกเข้ามาในตัวช้าๆ


"อื้อ...เจ็บ"มือเรียวที่หยิกขยำหมอนใบนุ่มก่อนหน้ายกขึ้นมาดันบ่ากว้างออกจากตัวเมื่อความเจ็บแล่นเข้ามา แจบอมยกตัวขึ้นไปกดจูบหนักๆที่ริมฝีปากอิ่มอีกครั้ง ลิ้นร้อนหยอกเย้า กวาดต้อนอยู่ในโพรงปาก ชักนำให้อารมณ์ของอีกคนกลับมาอีกครั้ง


จินยองเคลิบเคลิ้มขยับปากตอบรับรสจูบหนักหน่วงอย่างเงอะงะ แขนเรียวถูกมือหนาจับให้คล้องลำคอแกร่งไว้ก่อนที่ความแข็งแกร่งจะถูกดันเข้ามาในร่างแทนนิ้วยาวทั้งสามที่ถูกถอดออกไป


"อ๊า..."ผวากอดร่างหนาแน่นเพราะความตกใจและเจ็บเสียด เล็บสั้นจิกลงบนผิวเนื้อขาวของอีกคนจนแผ่นหลังหนาเกิดลวดลายราวงานศิลปะชั้นดี


"ซี๊ดด..."คนด้านบนกัดฟันซี๊ดปากเมื่อแรงบีบรัดทำให้ตนอึดอัดจนขยับไม่ได้

"เจ็บ..."มือหนาเลื่อนปาดน้ำตาออกจากแก้มให้อีกคน สมองมึนงงจนไม่นึกสงสัยว่าทำไมคนๆนี้ถึงร้องไห้ออกมาตลอด


สะโพกแกร่งค่อยๆขยับเคลื่อนเข้าออกเนิบช้าเพราะความฝืดเคือง แต่ไม่นานความฝืดเคืองก็ลดลงทำให้แรงขยับเพิ่มความเร็วมากยิ่งขึ้น


"อ๊ะ..อื้อ"จินยองเชิดหน้าแหงนเมื่อถูกกระตุ้นที่จุดเดิมซ้ำๆจนตัวสั่นระริก ขาเรียวรัดอยู่ที่รอบเอวสอบ สะโพกอิ่มเองก็เด้งรับแรงกระแทกอย่างไม่รู้ตัว


"อ๊า..คุณแจบอม..บ..เบา"ผวาเฮือกอีกครั้งเมื่อร่างถูกจับพลิกให้คว่ำลงกับเตียง สะโพกอิ่มถูกยกขึ้นให้ชันเข่ากับพื้นเตียงนุ่มรับแรงส่งจากเอวสอบที่ถี่รัวมากขึ้นจนคนรับแทบขาดใจ


เสียงครางกระเส่าดังไปทั่วห้องผสมกับเสียงหอบหายใจถี่และเสียงเครื่องปรับอากาศที่ดูเหมือนจะทำหน้าที่ได้ไม่ดีเท่าไรนักเพราะสองกายที่กอดก่ายกันอย่างแนบสนิทบนเตียงมีแต่เหงื่อไหลออกมาโทรมกาย


"ซี๊ด..จินยอง"เสียงทุ้มซี๊ดปากอีกครั้งก่อนจะหลุดเรียกชื่อหนึ่งออกมาทำเอาร่างบางที่กำลังครวญครางหยุดชะงักอย่างตกใจ


คุณแจบอมเรียกจินยองหรอ...


ไม่ได้เมาจนมองว่าจินยองเป็นคุณโกนีหรอกหรือ


หรือแท้ที่จริงแล้วคุณแจบอมไม่ได้เมากันแน่


"คุณ...แจ อื้อ แจบอม"พยายามจะทวงถามแต่แรงขยับของอีกคนไม่ลดลงให้จินยองได้พักหายใจเลยสักนิด ซ้ำยังขยับรวดเร็วมากยิ่งขึ้นเรียกให้เสียงนุ่มหวีดร้องออกมามากขึ้น


"ค..คุณแจบอม..ผม..จะ..ม..ไม่ไหว...อ๊าา"หยาดอารมณ์ฉีดพุ่งออกมาจากแก่นกายที่ไม่ได้ถูกจับต้อง จินยองหอบหายใจจนตัวโยนความรู้สึกโล่งเบาในกายทำให้เขาอยากจะปิดเปลือกตาหลับลงไป

"อืม..."แต่ก็ทำไม่ได้เพราะอีกคนยังคงขยับเข้าออกในตัวไม่หยุด


แจบอมพลิกร่างบางให้หันหน้าเข้าหาตนอีกครั้งแล้วก้มลงซุกใบหน้าเข้ากับซอกคอขาว กดจูบดูดดึงจนเกิดรอยแดงจางๆขณะที่สะโพกก็กระแทกเข้าหาอย่างรุนแรงและหนักหน่วงมากขึ้น


"อ่า..."จนฉีดพ่นหยาดอารมณ์เข้าไปในตัวของอีกคนทุกหยาดหยด




ยังไม่จบน้าาาา ไปต่อที่เด็กดีจ้าา

OS คืนข้ามปี {Nielong}-CUT

"ไวน์ไหมคุณ"เสียงทุ้มเอ่ยขึ้นในเวลาเกือบห้าทุ่มของคืนสิ้นปีภายในคอนโดหรูไม่ไกลจากแม่น้ำฮันมากนัก


ซองอูที่นั่งอยู่บนโซฟาหันไปมองเจ้าของห้องที่ถือขวดไวน์และแก้วสองใบออกมาจากครัว


"คุณจะมอมผมใช่ไหมเนี่ย ทั้งเบียร์ทั้งไวน์"ร่างบางเอ่ยแซวไม่จริงจังนัก นึกสงสัยตัวเองมากที่ตามอีกฝ่ายมาถึงคอนโดแบบนี้ทั้งที่พึ่งจะรู้จักกัน


"มอมได้หรอครับ?"รอยยิ้มไม่เคยเลือนหายไปจากใบหน้าของแดเนียลเลย


เขามีความสุขที่ได้ใช้เวลาดีๆแบบนี้กับคนที่ตัวเองชอบ


"ไม่รู้สิ แต่อย่าให้ผมเมาดีกว่า"ซองอูเวลาเมาน่ะ น้องๆพูดกันเป็นเสียงเดียวว่า 'แมวยั่ว' ชัดๆ


"แต่ผมอยากเห็นนะ"แก้วสองใบกระทบกันก่อนที่จะถูกยกจรดริมฝีปาก แดเนียลจับจ้องใบหน้าอีกฝ่ายไม่วางตา


"คุณมองผมแบบนี้ผมก็เขินนะครับ"แก้วไวน์ถูกยกขึ้นบังใบหน้าที่เริ่มแดงระเรื่อเพราะความเขินและแอลกอฮอร์ในสายเลือด


"งั้นคุณหลับตาดีไหมครับ"มือหนาวางแก้วไวน์ในมือลงกับโต๊ะกระจกหน้าโซฟาก่อนจะเอื้อมมาหยิบอีกใบที่ร่างบางถืออยู่ออกไปวางไว้ข้างกัน ใบหน้าหล่อเลื่อนเข้ามาใกล้จนรู้สึกได้ถึงลมหายใจของกันและกัน ซองอูใจเต้นระส่ำหลับตาหนีอีกคนซึ่งเหมือนกับเปิดทางให้แดเนียลมันเขี้ยวได้ตามใจชอบ


สัมผัสนุ่มหยุ่นกดทับริมฝีปากบางเบาๆเค้นคลึงหยอกล้อไปมาก่อนที่สัมผัสบางเบาจะหนักหน่วงขึ้น


ลิ้นร้อนไล่เล็มไปตามรอยแยกของริมฝีปากหลอกล่อจนร่างบางยอมเผยอปากรับลิ้นร้อนให้เข้าไปกวาดต้อนความหวานได้ตามใจ


มือหนาคว้าเอวบางให้ขยับเข้ามาใกล้มากขึ้นจนซองอูแทบถลามาเกยตักแกร่ง มือเรียวยันแผ่นอกที่แน่นไปด้วยกล้ามเนื้ออย่างคนออกกำลังกายไว้ไม่ให้ตัวเองแนบชิดกันอีกฝ่ายมากเกินไป


"ด..เดี๋ยวก่อน"เมื่อริมฝีปากถูกปล่อยเป็นอิสระแล้วซองอูก็เอ่ยห้ามอีกคนที่กำลังซุกหน้าเข้ากับซอกคอตะกุกตะกักแต่เหมือนจะไม่สามารถดึงสติของแดเนียลได้ กระดุมเสื้อเชิ้ตถูกแกะออกจนหมดโดยที่เจ้าของเสื้อไม่ทันตั้งตัวก่อนที่มันจะถูกดึงกระชากออกไปพร้อมเสื้อของเจ้าของห้องที่โยนออกไปตามๆกัน


ร่างบางถูกดันให้นอนราบไปกับโซฟาตัวใหญ่ตามด้วยร่างหนาที่เข้ามาทาบทับ จมูกโด่งเกลี่ยดมกลิ่นหอมๆจากตัวอีกคนไปทั่วตั้งแต่ลำคอระหงมาจนถึงแผ่นอกบาง ทุกที่ที่ริมฝากปากลากผ่านเกิดรอยแดงช้ำจากแรงจูบแรงกัดด้วยความมันเขี้ยวที่แดเนียลมีต่ออีกคน


"อือ..."เสียงครางแผ่วดังขึ้นเมื่อริมฝีปากร้อนครอบครองยอดอกเล็ก แผ่นหลังที่เคยแนบชิดกับโซฟายกโก่งขึ้นรับลิ้นร้อนของคนบนร่างที่ละเลงลงมาไม่หยุด


ลิ้นร้อนค่อยๆไต่ลงมาเมื่อยอดอกทั้งสองแดงช้ำจากแรงขบกัด กดจูบลงบนแอ่งสะดือและหน้าท้องแบนเรียบให้คนที่นอนอยู่เบียดตัวหนีเพราะความเสียว


มือหนาค่อยๆปลดกางเกงยีนบนร่างอีกฝ่ายออกพร้อมกับชั้นในตัวจิ๋วก่อนที่จะลุกขึ้นยืนถอดของตนออกตาม


"ด..แดเนียล"ซองอูที่ร่างกายเหมือนโดนดูดวิญญาณออกไปผงกหัวขึ้นมองร่างสูงที่นั่งลงที่หว่างขาตน


"ครับ?"เจ้าของชื่อขานรับก่อนจะส่งมืออุ่นไปจับแกนกายที่กำลังลุกชันของคนตรงหน้าเบาๆขยับรูดรั้งอย่างเอาใจ


"ทำแบบนี้มัน อึก จะดีหรอ อื้อ~"ฟันกระต่ายซี่เล็กขบลงบนริมฝีปากบางกลั้นเสียงน่าอายไว้ไม่ให้เปล่งออกมา


"เชื่อใจผมนะ"แดเนียลกดจูบลงบนริมฝีปากอีกคนเบาๆเพื่อให้ซองอูเลิกกัดปาก เสียงทุ้มที่ดังอยู่ข้างหูทำเอาซองอูคิดอะไรไม่ออกปล่อยตัวปล่อยใจให้อีกคนอย่างง่ายดาย


ร่างหนาเลื่อนตัวลงมากดจูบลงบนกระดูกเชิงกรานที่ขึ้นจนเด่นชัดเพราะความผอมของอีกคนก่อนที่ริมฝีปากร้อนจะเลื่อนมากดจูบลงบนปลายแก่นกายที่ตนรูดรั้งไปมาไม่หยุด


"อื้อ~แด..เนียล"หลุดชื่ออีกคนออกมาเมื่อความอุ่นร้อนครอบครองแก่นกายจนหมด มือเรียวขยุ้มเส้นผมสีอ่อนของอีกคนแน่นระบายความเสียวซ่านที่ตนได้รับจากการดูดดุนไม่หยุดที่แดเนียลทำให้


"อ่ะ..ด..แดเนียล..พอ..พอก่อน อึก นีเอล อ๊า.."ครางไม่เป็นภาษาเมื่อแดเนียลขยับศีรษะขึ้นลงรวดเร็ว


"ม..ไม่ไหวแล้ว อ๊ะ อ๊า"หยาดอารมณ์ถูกปล่อยออกมาในจังหวะที่แดเนียลกดริมฝีปากลงจนสุด


"อ่า...แทบสำลักแหน่ะ"ร่างหนาหยัดตัวขึ้นมือหนาเช็ดมุมปากที่มีน้ำข้นขุ่นไหลซึมออกมา ดวงตาที่เหมือนกับหมาป่ากำลังล่าเหยื่อสบเข้ากับตาแป๋วของแมวน้อยที่นอนหอบโยนด้วยความเหนื่อย


ไม่รอช้าแดเนียลช้อนอุ้มร่างบางเปล่าเปลือยขึ้นพาเดินไปยังห้องนอนทันที


พอวางแมวน้อยลงบนเตียงแล้วตามขึ้นคร่อมแมวน้อยก็กลายร่างเป็นแมวยั่วผลักร่างหนาให้นอนราบไปกับเตียงแล้วคร่อมอีกคนไว้แทน


"จะทำอะไรครับ"เอ่ยถามพร้อมรอยยิ้มมือหนาประคองเอวบางไว้อย่างพอดิบพอดี


"ทำให้"เสียงหงุงหงิงเอ่ยตอบก่อนที่ก้นนิ่มจะขยับถูไถกับแกนกายใหญ่จนแดเนียลซี๊ดปากเพราะความเสียวก่อนดวงตาเรียวจะหลับแน่นเมื่อโพรงปากอุ่นบางของซองอูครอบครองตัวตนของตนไว้แล้วขยับเนิบนาบก่อนจะเร็วขึ้นจนเขาทนไม่ไหวขยับสะโพกสวนเข้าไปหนักหน่วง


"พอก่อนครับ...ซองอู"ดันอีกคนออกเบาๆ เขายังไม่อยากเสร็จไปตอนนี้


อยากปล่อยในตัวซองอูมากกว่า


ร่างบางถูกจับพลิกลงมาอยู่ใต้ร่างหนาอีกครั้ง แดเนียลเอี้ยวตัวหยิบเจลหล่อลื่นที่ลิ้นชักโต๊ะข้างเตียงออกมาโดยเมินถุงยางหลายกล่องในนั้น


ถุงยางมีแต่เขาไม่อยากใช้ ก็บอกแล้วว่าอยากปล่อยในตัวของอีกคน


บีบเจลเย็นใส่นิ้วยาวของตนแล้วชะโลมไปทั่วช่องทางรักคับแคบของอีกคน นิ้วยาวนวดคลึงไปมาก่อนจะกดเข้าไปทักทายความอุ่นร้อนด้านใน


"คุณว่าเราจะเสร็จทันเคาท์ดาวน์ไหม"เอ่ยถามเสียงแหบพร่าขณะที่นิ้วยาวก็ทำหน้าที่ได้อย่างดีและเพิ่มจำนวนเข้าไปจนเป็นสามนิ้วเพื่อขยายช่องทางสำหรับสิ่งที่ใหญ่กว่า


"ค..คนบ้า อึก"ร่างบางสะดุ้งเฮือกเมื่อปลายนิ้วเย็นของอีกคนสะกิดเข้ากับจุดกระสันของตนอย่างจัง


"ถ้าเจ็บบอกผมนะครับ"กดจูบลงบนแก้มนิ่มตำแหน่งดาวสามดวงเบาๆก่อนจะถอนนิ้วออกแล้วแทนที่ด้วยแก่นกายแข็งตึงที่พร้อมมานานแดเนียลถูไถแก่นกายไปรอบๆปากทางพลางกดจูบรุนแรงลงบนริมฝีปากบางที่เผยอรอ เมื่ออีกคนเผลอร่างหนาก็สวนกายเข้าหาจนถูกร่างบางกลืนกินจนหมดตัว


"อ๊ะ เจ็บ"ซองอูผวาสุดตัวมือเรียวยันหน้าท้องที่เต็มไปด้วยกล้ามเนื้อเป็นลอนไว้ไม่ให้อีกคนขยับ


"อย่าเกร็งครับ...นั่นแหละ...ผมขยับแล้วนะ"เสียงทุ้มพร่าหลอกล่ออีกคนจนคลายอาการเกร็งลงได้


สะโพกสอบขยับเข้าออกเนิบนาบก่อนจะถูกกระตุ้นด้วยเสียงครวญครางหวานหูจนแรงกระแทกแรงขึ้นตามอารมณ์ที่โหมสูงขึ้น


"นีเอล อื้อ แรง..แรงอีก"


"ได้ครับที่รัก"คนด้านบนรับคำอย่างเต็มใจก่อนจะจับพลิกร่างบางให้อยู่ในท่าคลานเข่าโดยร่างกายทั้งสองยังคงเชื่อมติดกันอยู่


"ล..ลึกไป อ๊า"


"ฮึ่ม..ลึกแล้ว...ไม่ดีหรอครับ"ตอบกลับพร้อมแรงสวนสะโพกที่แรงมากขึ้น เสียงหน้าขากระทบก้นนิ่มจนเกิดเสียงดังก้องทั่วห้องผสานกับเสียงครางหวิวของอีกคน


"ดี..ดี อึก เสียว อื้อ~นีเอลเร็วอีก"คำขอได้รับการตอบรับโดยการขยับตัวเข้าหาเร็วแรงจนคนรับหัวสั่นหัวคลอนจากแรงกระแทก


"อ่า. เรียกอีกสิ ผมชอบที่คุณเรียกผมว่านีเอลนะ"


"นีเอล...นีเอล อ๊า"ยิ่งเรียกชื่อก็เหมือนแรงของอีกคนจะมากขึ้น จุดกระสันของร่างบางถูกตอกย้ำซ้ำๆจนตัวสั่นไปหมดเพราะความเสียว


"รอเคาท์เดาน์นะ อีกสิบนาที"จับแมวน้อยที่แทบหมดแรงที่กลับมานอนหงายดังเดิม ขาเรียวถูกช้อนขึ้นไว้บนแขนแกร่ง สะโพกสอบก็กดเข้าหาไม่หยุดหย่อน


ซองอูทำอะไรไม่ได้ได้แต่นอนครวญครางแทบขาดใจไม่หยุดเพราะสัมผัสร้อนแรงที่ไม่เคยได้รับมาก่อน


ดุ...แดเนียลดุเกินไปแล้ว


"นีเอล...จะไม่...อื้อ..ไม่ไหวแล้ว อึก"


"อีกแป๊บ...นะครับ"ตาเรียวเหลือบมองนาฬิกาที่หัวเตียงก่อนจะหันกลับมาหาคนใต้ร่าง


"อยากเห็นพุปีใหม่ไหมครับ"คำถามทำเอาซองอูงงแต่ก็พยักหน้าตอบกลับไป


และเป็นอีกครั้งที่ซองอูถูกจับพลิกให้อยู่ในท่าคลานแต่ครั้งนี้หันหน้าออกไปทางระเบียงที่เปิดม่านไว้จนเห็นวิวยามค่ำคืนที่ด้านนอก


"นีเอล...จะไม่ไหวแล้ว อ๊ะ"


"เคาท์ดาวน์ด้วยกันนะ"โน้มตัวกระซิบใกล้หูก่อนจะยืดตัวขึ้นมองออกไปด้านนอก มือหนาคว้าล็อกเอวบางไว้แล้วสวนกายเข้าหาหนักหน่วง



5



เสียงนับเคาท์ดาวน์จากด้านนอกดังแว่วตามสายลมให้ได้ยินทำให้แดเนียลยิ่งขยับตัวเร็วมากขึ้น



4



"อ๊า อ๊า อื้อออ"มือหนาเอื้อมจับแก่นกายของคนด้านหน้าช่วยขยับรูดรั้งอย่างแรง



3



"ซี๊ด...เตรียมตัวนะครับ"



2



"นีเอล..นีเอล"



1



"1"


"อ๊าา"



วี้ดดดด บึ้ม



แดเนียลนับเลขสุดท้ายก่อนที่หยาดอารมณ์อุ่นร้อนถูกปลดปล่อยออกมาในตัวของคนร่างบางในขณะที่ซองอูเองก็ปล่อยออกมาจนเลอะมือแดเนียลไปหมดพร้อมกันนั้นพลุหลากสีก็ถูกจุดจนกระจายเต็มท้องฟ้าอย่างสวยงาม


ซองอูที่หมดแรงแทบทรุดลงกับเตียงถูกคนด้านหลังประคองกอดไว้ให้เห็นพลุสีสวยด้านหน้า


"สวยไหมครับ"แดเนียลถอนแก่นกายออกจากตัวอีกคนจนน้ำข้นขุ่นไหลออกมาตามขาเรียว


"อื้อ"


"ชอบเคาท์ดาวน์ปีนี้ไหมครับ"กอดอีกคนไว้ในอ้อมกอด


"อ..อืม"ใบหน้าหวานแดงเรื่อเพราะความอาย


"ผมก็ชอบ"จูบลงบนแก้มนิ่มเบาๆ


"....."


"อาบน้ำไหม"


"ไม่ไหว เหนื่อย"


"งั้นผมอาบให้นะ"


"อื้อ"ซองอูตอนนี้ได้แต่ปล่อยให้อีกคนดูแลเพราะไม่มีแรงจะทำอะไรแล้ว


ไม่รู้แหละ ทำเขาหมดแรงก็ต้องดูแลเขาสิ

ยังไม่จบเด้อจ้าเจอกันที่เด็กดี

ดวงใจมั่นรัก CUT-5 ฮันนีมูน2

ใบหน้าคมคายผละออกมาให้ภรรยาเด็กได้พักหายใจ ระหว่างนั้นแจบอมก็ไม่อยู่เฉยเกลี่ยจมูกโด่งไปตามใบหูบางให้อีกคนย่นคอหนีเพราะความจักจี้ มือหนาค่อยๆปลดกระดุมชุดนอนบนร่างบางออกอย่างไม่รีบร้อน


        "อ๊ะ!คุณชายสอง~"จินยองผวาเฮือกเมื่อความร้อนจากลิ้นหนาสัมผัสเบาๆบนใบหู ขนอ่อนในตัวลุกชันจากความเสียว และเพราะมัวแต่สนใจสัมผัสวาบหวามนั้นสะใภ้สองก็ไม่รู้เลยว่าเสื้อผ้าบนตัวของตนและสามีถูกถอดออกไปจนหมดตั้งแต่เมื่อไหร่ รู้ตัวอีกทีก็ตอนที่สามีคร่อมตัวเองอยู่และกำลังลากริมฝีปากร้อนผ่าวนั้นมาครอบครองตุ่มไตบนอกของตน


         สัมผัสทั้งจากลิ้นหนาและนิ้วยาวที่ปาดไปมาบนเนินอกยิ่งสร้างเสียงครางอู้อี้ให้มีมากขึ้น แผ่นอกบางที่เคยขาวเนียนเริ่มประปรายไปด้วยรอยแดงจากการขบกัด ใบหน้าหล่อเหลาเลื่อนขึ้นมาหากดจูบที่ริมฝีปากอิ่มอีกครั้งแล้วจึงแวะทำรอยที่ลำคอ


        ลมหายใจของจินยองถี่กระชั้นมากขึ้นเมื่อคุณชายสองค่อยๆถดตัวลงไปพร้อมริมฝีปากที่ลากบนตัวเขาเป็นทางให้ใจหวิว ก่อนจะต้องอ้าปากค้างโกยอากาศเข้าปอดเมื่อลิ้นร้อนลากไปตามแนวกระดูกเชิงกรานที่เห็นได้ชัดจากความผอมของตน แจบอมปลุกเร้าอารมณ์ของภรรยาอย่างนึกสนุกลิ้นร้อนขยับทักทายแก่นกายขนาดพอดีที่กำลังแข็งขืนของภรรยาเบาๆให้อีกคนสะดุ้งเฮือก


        ริมฝีปากหยักอ้าครอบตัวตนของอีกคนจนมิดขยับขึ้นลงรูดรั้งเสียจนคนถูกกระทำดิ้นเร่า มือเรียวขยุ้มเข้ากับเส้นผมนุ่มสีเข้มของสามีจนเต็มมือปลดปล่อยเสียงครางแห่งความสุขออกมาไม่หยุด


        แจบอมที่เห็นว่าภรรยาเริ่มมีอารมณ์ร่วมไปด้วยแล้วก็ทำการขยายช่องทางให้อีกคนทันที ตอนนี้เขาแทบจะทนไม่ไหวแล้วแต่ก็ไม่อยากให้ภรรยาเจ็บ นิ้วยาวค่อยๆถูกกดเข้าไปในตัวจินยองขยับเข้าออกจนอีกคนเริ่มคุ้นชินคุณชายสองจึงยืดตัวขึ้นตรงจับร่างบางพลิกหันหลังให้ตน มือเรียวถูกจับให้ยันกับผนังบนหัวเตียงไว้ก่อนที่คนเป็นสามีจะค่อยๆกดตัวตนของตนเข้าไปในทางคับแน่นที่รออยู่ตรงหน้า


        "อ๊า~"จินยองเผลอบีบหมอนที่วางอยู่ตรงหน้าเต็มแรงเมื่อคุณชายสองเข้ามาหาเสียจนสุด ก่อนจะครางกระเส่าไม่เป็นภาษาเมื่อคนข้างหลังขยับเข้าออกเนิบนาบแต่ลึกจนจินยองรู้สึกจุก

        "อืม~นายอยากดูดาวใช่ไหม"แขนแกร่งช้อนเอวบางอีกคนให้หันหน้าออกไปทางระเบียงกระจกที่มองเห็นวิวทะเลยามค่ำคืนและท้องฟ้ากว้างใหญ่ที่มีดวงดาวพราวระยับประดับอยู่โดยที่ร่างกายทั้งสองยังคงเชื่อมติดกันอยู่

         "อ๊า อ๊ะ..อื้อ~"แม้จะหันมาทางระเบียงแต่จินยองก็เอาแต่หลับตาปี๋เพราะอารมณ์ที่อยากดูดาวมันหายกระเจิงไปหมดแล้ว


         สะโพกสอบสวนเข้าหาก้นนิ่มรัวเร็วจนเสียงกระทบกันของร่างกายดังมาให้รู้สึกอายมากกว่าเดิม ยิ่งขยับเร็วเท่าไหร่คนด้านหน้าก็ยิ่งครวญครางเหมือนจะขาดใจมากขึ้นทุกทีซึ่งนั่นก็ยิ่งปลุกอารมณ์ในกายของคนคุมเกมส์ที่อยากปลดปล่อยออกมาเต็มที


         ร่างบางถูกจับพลิกให้นอนหงาย ใบหน้าหวานแดงระเรื่อเหมือนพึ่งตากแดดมาแขนเรียวโอบรอบคอแกร่งของสามีด้วยท่าทางออดอ้อนที่ทำเอาคนเป็นสามีก้มลงไปจูบจนเต็มรักก่อนที่กิจกรรมที่ยังค้างอยู่จะดำเนินต่อไป


        เสียงหอบหายใจ เสียงของเนื้อกระทบกัน เสียงครวญครงหวีดหวิวและทุ้มต่ำดังประสานกันเป็นจังหวะก่อนที่เฮือกสุดท้ายของอารมณ์จะมาถึง


        "อ๊าาา~"

        "อ่า~"


        มวลความสุขทั้งหมดของร่างสูงฉีดพ่นเข้าไปในร่างบางเสียจนหมดทุกหยาดหยดที่ช่องทางรัดแน่นนั้นก็เก็บกลืนเข้าไปไม่ปฏิเสธเช่นกัน


        "ฉันจะพาไปดูดาว"


        แจบอมถอนถอนร่างกายออกมาแล้วช้อนอุ้มร่างบางที่อ่อนระทวยขึ้นแนบอกพาเดินเข้าห้องน้ำแล้วตรงดิ่งไปที่อ่างอาบน้ำทรงกลมที่อยู่ติดกับระเบียงเปิดโล่งที่มองเห็นวิวด้านนอกใกล้ชิดธรรมชาติเสียยิ่งกว่าในห้องนอน ก้มวางร่างบางลงในอ่าง กดเปิดน้ำใส่อ่างแล้วจึงลงไปนั่งซ้อนหลังภรรยาไว้


        "คุณชาย~"เสียงหวานทุ้มดังขึ้นใกล้หูเมื่อคุณชายสองยกตัวภรรยาขึ้นนั่งเทินตัก

        "หืม?"ขานรับเบาๆ จมูกก็ซุกซนไปตามหลังคอและแผ่นหลังบางตรงหน้าไม่หยุด

        "ตรงนี้มัน..."จินยองรู้สึกอายที่ที่ตนอยู่ตอนนี้มันเปิดโล่ง แม้จะไม่มีใครสามารถมองเห็นได้แต่จินยองก็ยังอายอยู่ดี

        "ไม่เป็นไรหรอก"เอ่ยบอกให้อีกคนคลายความกังวลลง ยกร่างบางขึ้นอีกครั้งก่อนจะค่อยๆกดให้ร่างคนด้านบนกลืนกินแก่นกายใหญ่ที่รอพร้อมอยู่ก่อนแล้ว

         "อึก..."ฝ่ามือหนาขยำก้นนิ่มจนเต็มมือ จินยองกัดปากเชิดหน้าเมื่อรู้สึกถึงตัวตนของอีกคนที่อยู่ภายในเสียจนลึก

        "ขยับสิ"เสียงทุ้มกระซิบบอกที่ข้างหูพร้อมมือหนาที่ประคองเอวบางให้ขยับขึ้นลงเป็นจังหวะ จินยองโอนอ่อนตามการชักนำของสามีขยับกายดูดกลืนตัวตนของอีกคนจนไม่รู้เลยว่าสามีปล่อยมือที่คอยชักนำไปตั้งแต่เมื่อไหร่


        แจบอมมองภรรยาเด็กที่แสนใสซื่อแต่กลับยั่วยวนในเวลาเดียวกันอย่างหลงใหลเสียจนอยากจับกลืนลงท้อง จินยองช่างน่ารัก น่าทะนุถนอมและน่ารังแกจนไม่ต้องหลับต้องนอนจริงๆ


        ความเสน่หาในดวงตาเรียวที่สื่อออกมาอย่างไม่ปิดบังทำเอาคนที่ขยับกายไม่หยุดรับรู้ได้และรู้สึกอายมากขึ้นจนหน้าเห่อแดงไปหมด


        ทำไมคุณชายสองต้องทำให้จินยองอายบ่อยๆด้วยนะ ใจเต้นจนแทบระเบิดอยู่แล้ว


        "เด็กดี~เหนื่อยแล้วหรอ"เอ่ยทักเมื่อแรงขยับเริ่มผ่อนลงเรื่อยๆ จินยองซบหน้าลงกับบ่าแกร่งที่รองรับอยู่ เหนื่อยจนขยับตัวไม่ไหวแล้ว

        "ข..ขอโทษครับ"เอ่ยขอโทษไปเบาๆเมื่อตนทำหน้าที่ตนเองไม่สำเร็จแต่อีกคนกลับยิ้มขำ

        "แค่นี้นายก็เก่งมากแล้ว"เก่งเสียจนเขาไม่อยากปล่อยจนกว่าจะรุ่งสาง


        ริมฝีปากหยักกดจูบอีกคนแผ่วเบาอย่างปลอบโยนก่อนจะเปลี่ยนท่าทางใหม่ให้ถนัดมากขึ้น สะโพกสอบดุดดันตัวตนเข้าหาอีกฝ่ายอีกครั้งก่อนจะขยับกายรัวเร็วเน้นทุกสัมผัสจนคนรับแทบทนไม่ไหวส่งเสียงครางแทบไม่เป็นภาษา


        "อืม~นายรู้สึกยังไง บอกฉันสิเด็กน้อย~"ถาโถมอารมณ์เข้าหาพลางกระซิบชิดใบหูบางที่แดงอย่างเห็นได้ชัด

        "ส..อ๊ะ~เสียว~อื้อ..คุณชาย..."คำตอบที่ได้รับทำเอาแจบอมยกยิ้มมุมปาก จินยองนี่ซื่อตรงดีจริงๆ


        เมื่อเห็นว่าจุดหมายของอีกคนอยู่อีกไม่ไกลแจบอมก็เพิ่มความเร็วจนคนรับหัวสั่นหัวคลอนจากแรงกระแทก เพียงไม่นานหยาดอารมณ์ของทั้งสองก็ถูกปลดปล่อยออกมาจนหมด

ยังไม่จบน้ากลับไปอ่านต่อที่เด็กดี

https://writer.dek-d.com/dek-d/writer/viewlongc.php?id=1681364&chapter=5

ดวงใจมั่นรัก CUT-3 แต่งงาน

         "คุณชายสอง...จะทำอะไร..."

         "จูบไง"เอ่ยตอบแล้วกดจูบลงไปอีกครั้งซึ่งครั้งนี้ไม่เพียงแค่บดจูบอย่างครั้งก่อนแต่มันลึกซึ้งยิ่งกว่าเมื่อลิ้นชื้นค่อยๆแตะไปบนกลีบปากอิ่มไล่เล็มให้อีกฝ่ายยอมเปิดปากออกแล้วดุนดันเข้าไปกวาดต้อนเอาความหวานที่แปลกใหม่อย่างลุ่มหลง


        เด็กคนนี้อันตรายจริงๆ


        ปากหยักตะโบมจูบไม่หยุดหย่อนมือหนาก็ค่อยๆลูบไปมาบนตัวบางๆของอีกคน ล้วงเข้าไปในเสื้อตัวบางสัมผัสถึงผิวเนียนภายใต้ร่มผ้า ก่อนจะวกมาแกะกระดุมออกทีละเม็ดอย่างไม่รีบร้อน


        "ค...คุณชาย..ส...สอง..จะทำอะไรครับ"จินยองถามอย่างตื่นตะหนก คุณชายสองจะถอดเสื้อเขาทำไมกัน

        "ถอดเสื้อให้นายไง"

        "ถ...ถอดทำไม...หรือครับ"

        "ฉันชอบ"เอ่ยตอบอย่างเอาแต่ใจก่อนที่เสื้อผ้าบนกายร่างบางจะถูกโยนออกไปนอกเตียงเสียจนหมด ผิวขาวหอมกลิ่นสบู่อ่อนๆปรากฏสู่สายตาให้จ้องมองได้ถนัด

         "สวย..."หลุดพึมพำอย่างเพ้อพก แม้จะเคยเห็นเรือนร่างเกือบเปลือยของอีกฝ่ายไปครั้งนึงแล้วแต่ครั้งนี้มันชัดยิ่งกว่า


          ร่างบางนอนบิดไปมาเพราะรู้สึกอายกับสายตาที่มองมา แต่นั่นยิ่งขับเน้นส่วนเว้าส่วนโค้งเล็กๆให้มีมากขึ้นจนคนมองเผลอกลืนน้ำลาย


         "ค...คุณชายสอง"ร้องเรียกอีกครั้งเมื่อคนที่คร่อมตนอยู่เริ่มถอดเสื้อผ้าบ้าง

         "ฉันชอบแบบนี้"ประโยคที่ร่างบางไม่กล้าขัดดังขึ้นอีกครั้ง ก่อนที่ทั้งสองร่างจะเปลือยเปล่าด้วยกันทั้งคู่

         "ไม่ต้องเกร็ง ฉันจะอ่อนโยนกับนาย"เสียงทุ้มเอ่ยกระซิบที่ข้างหูก่อนที่จินยองจะถูกจับขาแยกออกจากกัน นิ้วยาวเย็นเฉียบแตะเบาๆที่ช่องทางรัก หมุนวนไปมาสองสามครั้งแล้วจึงค่อยๆกดนิ้วเข้าไปในตัวอีกคน

        "อ๊า!"จินยองหวีดเสียงร้องเพราะความเจ็บและไม่ชิน

        "เจ็บหรอ ขอโทษนะ ถ้านายเจ็บนายจะกัดฉันก็ได้นะ"เอ่ยปลอบคนใต้ร่างที่ตัวสั่นระริก แจบอมรู้ว่านี่คือครั้งแรกของอีกคนอยากให้เวลาเตรียมใจนะแต่เขาไม่ไหวแล้ว


          เขาไม่เคยเป็นแบบนี้มาก่อน ไม่เคยควบคุมตัวเองไม่ได้แบบนี้ ปกติแจบอมจัดการกับอารมณ์ของตนได้เป็นอย่างดี แต่จินยองเป็นข้อยกเว้นของทุกอย่าง


        นิ้วยาวค่อยๆขยับเข้าออกเมื่ออีกฝ่ายมีท่าทางคุ้นชินมากขึ้น ตอนนี้เขาแทบจะทนไม่ไหวแล้วแต่ก็ต้องทน ถ้าไม่ทำแบบนี้ก่อนจินยองจะเจ็บมาก


        "อื้อ~คุณชาย..."ยิ่งเสียงหวานทุ้มที่ข้างหูนี่มันยิ่งน่ากดให้จมเตียงซะเดี๋ยวนี้เลยจริงๆ

        "ขอโทษนะจินยอง แต่ฉันไม่ไหวแล้ว"เอ่ยเป็นเชิงขออนุญาต นิ้วยาวถูกดึงออกแทนที่ด้วยสิ่งที่ใหญ่กว่าที่กำลังแข็งขืนเสียจนน่ากลัว สะโพกสอบค่อยๆกดเข้าหาอีกคนช้าๆที่อีกคนก็เกร็งตัวไม่ยอมให้เข้ามา

        "จินยองอย่าเกร็งสิ นายจะเจ็บนะ"เอ่ยแนะนำอีกคนที่ไม่ให้ความร่วมมือ มือหนาพยายามเบี่ยงเบนความสนใจให้อีกคนโดยการกอบกุมแก่นกายขนาดพอดีที่อยู่ตรงหน้าขยับมือไปมาปลุกเร้าอีกคนให้มากขึ้น ริมฝีปากหยักก็ไม่อยู่นิ่งดูดคลึงไปมาบนยอดอกนิ่มทั้งสองข้างและสร้างรอยรักสีแดงช้ำไปทุกพื้นที่ที่ริมฝีปากแตะโดน


        "อื้อ~อ๊า!"แจบอมกดตัวเข้าหาอีกคนที่กำลังหลงไปกับการชักนำของเขาจนสุด จินยองผวาเฮือกกอดคอเขาไว้แน่น

        "แน่น..."ยิ่งพูดเสียงทุ้มก็ยิ่งต่ำลงจนแตกพร่า สะโพกแกร่งขยับเข้าออกเนิบช้าอย่างรอให้อีกคนปรับตัว แต่นานเข้าจังหวะเนิบช้าก็เริ่มรัวเร็ว เสียงหอบหายใจผสานกับเสียงครวญครางหวีดหวิวให้ยิ่งใจเต้นรัว

        "อ๊ะ..."สัมผัสที่พึ่งเคยได้รับทำเอาจินยองทั้งแตกตื่น ทั้งเจ็บ ทั้งรู้สึกดี

        "หายเจ็บแล้วใช่ไหม"เสียงทุ้มที่ปนเสียงหอบหายใจเอ่ยถามในขณะที่สะโพกก็ไม่หยุดทำงานเลย

        "ห..หายแล้ว อื้อ~ แล้วครับ"จินยองนึกอยากผลักอีกฝ่ายออกเพราะเสียวเหลือเกินแต่ในขณะเดียวกันก็อยากให้อีกฝ่ายเข้ามาหาเขาให้มากกว่านี้


        สองร่างกอดเกี่ยวกันอยู่บนเตียงกว้างอย่างไม่มีเหน็ดเหนื่อย แจบอมโถมตัวเข้าใส่อีกคนราวพายุคลั่งแต่ก็ยังคงความอ่อนโยนเอาไว้ จินยองเองก็ครางกระเส่าไม่หยุดยิ่งปลุกอารมณ์ในกายแจบอมให้มันมีมากขึ้น

        "ร..แรงอีก อึก คุณชาย~"สติที่พยายามประคองไว้ตลอดเตลิดหายไปเมื่ออารมณ์ในกายพุ่งสูงจนเกือบถึงที่สุด

        "ฮึ่ม..."

        "อ๊ะ! ค..คุณชายสองครับ อื้อ! ผม..ผม อ๊า!~"

        "อ่า..."


        ในที่สุดปลายทางของห้วงอารมณ์ก็มาถึงเมื่อทั้งสองต่างปลดปล่อยออกมาเสียมากมายจนหมดทุกหยาดหยด




ยังไม่จบน้าาา
กลับไปต่อที่เด็กดีได้เลยยย
https://writer.dek-d.com/dek-d/writer/viewlongc.php?id=1681364&chapter=3

SS2 Married Alone CUT-4 แอลกอฮอล์

สัมผัสเบาๆที่เนิบช้าอย่างจงใจของสามีดูจะไม่ทันใจคนตัวเล็กที่ต้องการมากกว่านี้ มือเรียวขยุ้มอกเสื้อเชิ้ตของสามีเสียจนยับยู่ยี่คามือ กดริมฝีปากหาอีกฝ่ายมากขึ้นป้อนจูบหนักหน่วงให้เสียจนแจบอมแอบลอบยิ้มในใจ

จินยองน่ารักเกินไปแล้ว แล้วยังขี้ยั่วอีก

ริมฝีปากทั้งสองผละออกจากกันพร้อมกับเสื้อผ้าที่ไม่เหลืออยู่บนตัวสักชิ้น

ฟุบ!

ร่างสูงทิ้งตัวลงนั่งบนเตียงก่อนจะดึงภรรยาขึ้นมานั่งเทินตักตนเสียจนก้นนิ่มสัมผัสแนบชิดไปกับหน้าขาแกร่ง

"อยากได้อะไรก็ทำสิ พี่ตามใจนยองนะ"เอ่ยบอกพร้อมรอยยิ้มละไมแต่ยังไงก็ติดไปทางเจ้าเล่ห์ สองแขนแกร่งเอนเท้าไปทางด้านหลังเพื่อให้มองอีกคนได้ถนัดมากขึ้น

จินยองกัดริมฝีปากเบาๆก่อนจะใช้มือซ้ายจับยึดเข้าที่บ่าแกร่งเพื่อพยุงตัว มือขวาเอื้อมจับแก่นกายของอีกคนที่ตื่นเต็มที่แล้วค่อยๆยกสะโพกอวบอิ่มขึ้น

"อึก!"ก่อนจะกดลงเพื่อรวบรัดตัวตนของแจบอมเสียจนมิด

"ขยับสิครับ เอาตามที่นยองต้องการเลยนะ"แจบอมยังคงนั่งเท้าแขนมองอีกฝ่ายอยู่นิ่งๆ จินยองตอนนี้เซ็กซี่จนแทบบ้า

"อื้อ~"สะโพกอวบเริ่มขยับเนิบช้าพร้อมเสียงหวานหวีดหวิวก่อนที่จังหวะจะเริ่มเร็วขึ้น ยิ่งเร็วขึ้นเสียงลมหายใจทั้งสองยิ่งถี่กระชั้น และด้วยจังหวะสวนขึ้นที่แจบอมจงใจแกล้งยิ่งทำให้จินยองครางกระเส่ามากขึ้นกว่าเดิม

"อ๊ะ....อื๊อ.."ริมฝีปากอิ่มขบกันเพื่อเก็บเสียงแต่ดูเหมือนจะไม่สามารถช่วยอะไรได้มากนัก เอวบางขยับโยกพริ้วไหวเสียจนแจบอมต้องช่วยประคองเอวบางไว้เพราะกลัวความเปราะบางนั้นจะหักเอาได้ง่ายๆ

"อ่า..นยอง"แจบอมครางต่ำในลำคอ เริ่มรู้สึกจะทนกับภรรยาขี้อ้อนไม่ไหวแล้ว

"อ๊ะพี่จบม"ร่างบางที่เคยเป็นคนควบคุมถูกพลิกให้นอนราบไปกับพื้นเตียงทั้งที่ร่างกายยังคงเชื่อมติดกันอยู่

"อ๊า..อ๊ะ.."สะโพกสอบเด้งเข้าหาคนด้านล่างรัวถี่เสียจนจินยองแทบลืมหายใจ

"พ..พี่จบมเร็วอีก"แต่ก็ยังคงไม่เร็วเท่าใจของคนต้องการจินยองจึงร้องขอออกมาอีก

"ครับที่รัก"รับคำด้วยรอยยิ้มก่อนจะเร่งความเร็วเสียจนคนรองรับอารมณ์หัวสั่นหัวคลอน

"อื้อ..มันจะ...อ๊า!"

"อ่า...."

หยาดอารมณ์สีขาวขุ่นถูกปล่อยออกมาเสียเลอะไปทั้งตัวและช่องทางรัก แจบอมช้อนอุ้มภรรยาขึ้นก่อนที่มันจะไหลลงเตียงให้เปื้อน ขาเรียวที่สั่นน้อยๆถูกปล่อยลงให้ยืนบนพื้นข้างเตียง

"พี่จบม...ทำอีก"ตาแป๋วแหววมองอ้อนจนแจบอมกลืนน้ำลายลงคออึกใหญ่ สิ่งที่คิดจะหลับหลังจากปล่อยความต้องการออกไปกลับตื่นตัวเสียจนแข็งขืนอีกครั้งเมื่อมือเรียวเอื้อมจับมันไว้มั่นร่างบางค่อยๆย่อตัวลงจนหน้าอยู่ระดับเดียวกับสิ่งที่มือกอบกุมอยู่

แจบอมสูดปากเบาๆเมื่อลิ้นชื้นแตะเบาๆลงบนแก่นกายซ้ำๆพร้อมมือเรียวที่ขยับขึ้นลงรูดรั้งส่วนอ่อนไหวของเขา จินยองทำแบบนี้แทบจะนับครั้งได้ บอกตรงๆแจบอมยังไม่ชิน

"น..นยองพอก่อน"เอ่ยห้ามก่อนมือหนาจะดึงรั้งร่างภรรยาให้ลุกขึ้น จับหันหลังแล้วสอดใส่ตัวตนเข้าไปในช่องทางรักทันที แจบอมทำเองดีกว่า ให้จินยองทำนี่ไม่ดีต่อหัวใจเขาเลย หัวใจจะวาย

"อ๊ะ!ล..ลึกไป"เสียงหวานของคนด้านหน้าที่ก้มยันกับเตียงไว้เอ่ยบอก

"ไม่ดีหรอ"กระซิบถามข้างใบหูแดงก่อนจะกระแทกเข้าไปเสียจนเกิดเสียงกระทบกันของผิวเนื้อ

มือเรียวจิกกำผ้าปูที่นอนแน่นเมื่อสามีเร่งความเร็วถี่ยิบ แม้จินยองจะต้องการสักแค่ไหนแต่นี่มันเร็วไปแล้วนะ

"อ๊า~"

"ฮึ่ม..."

เพียงไม่นานอารมณ์ของทั้งคู่ก็ถูกปลดปล่อยออกมาอีกครั้ง




ยังไม่จบน้าาามีต่อในเด็กดีอีกนิดนึงงงง

Married Alone CUT-32 ความสุขที่กลับมา

อากาศหนาวเย็นจากเครื่องปรับอากาศไม่ได้ทำให้สองร่างที่กำลังกอดรัดกันผ่อนความร้อนแรงของอารมณ์ลงได้

แผ่นหลังเนียนร้อนผ่าวทาบไปกับผนังห้องที่เย็นเฉียบ เสียงครางฮือหลุดลอดออกมาเมื่อลิ้นร้อนชื้นสัมผัสเข้ากับตุมไตบนเนินอก เพียงไม่นานร่างกึ่งเปลือยก็เปลือยเปล่าเหลือเพียงร่างบางขาวผ่องให้อีกคนได้มองอย่างหลงใหล

ขาเรียวเล็กถูกจับยกขึ้นเกี่ยวเอวหนาไว้ข้างหนึ่งทั้งที่ร่างบางยังไม่ทันตั้งตัว

"อ๊ะ..."จินยองสะดุ้งโหยงเมื่อรู้สึกถึงสัมผัสเย็นๆจากนิ้วยาวของอีกฝ่ายบริเวณช่องทางด้านหลังของตน

"เจ็บหน่อยนะ"ร่างสูงกระซิบชิดใบหูบางก่อนจะค่อยๆกดนิ้วเข้าไปในตัวอีกฝ่าย

"อื้อ~"เสียงครางหลุดลอดออกมาเป็นระยะเมื่อนิ้วยาวถูกชักเข้าชักออกก่อนจะเพิ่มจำนวนขึ้นเรื่อยๆ

"พ..พอแล้วครับ"จินยองเอ่ยออกมากระท่อนกระแท่นเมื่อเห็นอีกคนกัดฟันอย่างอดทนกับอารมณ์ในตัวเพื่อพยายามขยายช่องทางให้เขา

"นยองจะเจ็บนะ"แจบอมตอบแล้วกัดฟันแน่นเมื่อรู้สึกถึงแรงบีบรัดจากอีกฝ่าย

"ผม..ไม่เป็นไร"

เมื่อถูกอนุญาตแจบอมชั่งใจอยู่ครู่หนึ่งก่อนจะยอมให้กับอารมณ์ดิบภายในตัว ปลดกางเกงผ้าเนื้อดีออกจากเอวอย่างรวดเร็ว

จินยองถูกจับหันหน้าเข้าหากำแพงก่อนที่ร่างหนาจะเข้ามาทาบทับจนแนบสนิท

"อ๊า!"เสียงครางหลุดออกมาจากริมฝีปากอิ่มเมื่อช่องทางด้านหลังถูกเติมเต็มจากแก่นกายอุ่นร้อนของคนด้านหลัง

"เจ็บหรอ"แจบอมเป็นห่วง

"มะ..ไม่เป็นไรครับ"เพราะห่างหายจากเรื่องแบบนี้ไปเกือบสองปีจึงไม่แปลกที่สัมผัสมันจะฝืดเคืองอย่างที่เป็น

แรงขยับเบาๆเพราะยังไม่คุ้นชินทำเอาฟันเรียงสวยขบกัดริมฝีปากจนบวมแดง แผ่นหลังบางถูกขบเม้มจนขึ้นรอยทั่วแผ่นหลัง แขนเรียวค้ำยันผนังห้องไว้เมื่อแรงส่งจากด้านหลังหนักหน่วงและรวดเร็วจนหัวคลอน

ขณะที่ขาเรียวสั่นจนแทบล้มพับก็เหมือนคนด้านหลังจะรู้จึงคว้าสะโพกมนไว้ก่อนที่อีกฝ่ายจะทรุดลง

ยิ่งนานเข้าอารมณ์ที่สูงอยู่แล้วยิ่งเพิ่มขึ้นจนภายในห้องที่เคยเงียบเกิดเสียงหลายอย่างสอดประสานกันทั้งเสียงหอบหายใจของคนทั้งคู่ เสียงเนื้อที่กระทบกันจากแรงกระแทก เสียงครางหวิวของผู้ถูกกระทำ

"อืม..."เสียงครางต่ำบ่งบอกุงความพึงพอใจของผู้กระทำทำเอาคุณแม่แจโอหน้าแดงกล่ำหลับตาปี๋

"อ๊ะ..อ๊า!"อารมณ์เฮือกสุดท้ายถูกปลดปล่อยออกมา

"อ่า~..."พร้อมๆกับคุณพ่อแจโอที่ปล่อยเข้าไปในตัวภรรยาจนหมด

ร่างบางถูกพลิกหันกลับมาหาพร้อมจูบร้อนที่พุ่งเข้าไปครอบครองอีกฝ่าย แขนแกร่งช้อนอุ้มร่างบางขึ้นแนบอกทั้งที่ริมฝีปากยังแนบสนิทก่อนที่ขายาวจะก้าวไปหาเตียงนอน

แจบอมวางภรรยาลงบนเตียงเบาๆก่อนจะตามขึ้นไปคร่อมไว้ จินยองสบตาคมก่อนที่จะหลับตาลงรับจูบหวานที่ถูกป้อนมาอีกครั้ง

แจบอมดุนดันความเป็นตัวตนของตนเข้าไปในตัวอีกคนอีกครั้ง

"อื้อ~"

"เหนื่อยหน่อยนะ แต่มีน้องให้แจโออีกสักคนก็คงดี"เอ่ยหยอกเย้าภรรยาอต่ภายในใจก็คิดเช่นนั้น เขาปล่อยลูกเหงามานานแล้วจะขอไถ่โทษเป็นการทำน้องให้ก็แล้วกัน

"พ..พี่จบม!"จินยองอยากจะหยิกคุณพ่อแจโอเสียให้เขียวข้อหาหื่นเกินไปแต่ถึงอย่างไรจินยองก็ค้านอีกคนไม่ได้อยู่ดีก็ได้แต่เลยตามเลยไปกับอีกคน

และดูเหมือนว่าคืนนี้สำหรับแจบอมจะยาวนานเสียเหลือเกินคงไม่ใช่แค่รอบสองรอบที่จะทำให้คุณพ่อแจโอหยุดลงได้เพราะนั่นคงยังไม่พอกับความคิดถึงที่ต้องห่างไกลกันจนเกือบสองปี

Married Alone CUT-15 ลูกชาย

ร่างหนาที่นอนเหยียดยาวอยู่บนเตียงทอดสายตามองร่างนุ่มนิ่มที่เคลื่อนไหวอยู่บนร่างของตัวเองมือหนาข้างหนึ่งประคองแผ่นหลังบางอีกข้างก็ประคองท้องนูนไม่ให้กระเทือนมากจากแรงขย่มของคุณแม่

ตอนนี้แจบอมกำลังทักทายลูกชายในท้องภรรยาอยู่อย่าง ‘ใกล้ชิด’

“ปวดขา....”แรงขยับหยุดลงพร้อมเสียงบ่นของคุณแม่ แจบอมยิ้มขำกับท่าทางน่ารักๆนั้น พลิกตัวให้จินยองได้เอนหลังลงกับเตียงนุ่มแทน วันนี้เขาได้คุยกับหมอคิมหลายเรื่องรวมถึงเรื่องเซ็กส์ระหว่างตั้งครรภ์ด้วย

‘ไม่มีปัญหาแล้วล่ะ...แต่ต้องทำในท่วงท่าที่เหมาะสมไม่กดทับครรภ์และควรสวมถุงยางเพื่อสุขอนามัยของคุณแม่นะ’

คำบอกเล่าของหมอคิมทำเอาแจบอมอดที่จะรู้สึกลิงโลดในใจไม่ได้ เขาต้องอดทนมาตั้งกี่เดือนได้นอนกอดร่างนุ่มนิ่มหอมกรุ่นอยู่ทุกคืนแต่ทำอะไรได้ จินยองน่ารักน้อยซะที่ไหน

จุ๊บ

“เจ็บก็บอกพี่”แจบอมก้มลงจุ๊บเบาๆที่ปากหวานฉ่ำแล้วกระซิบบอกก่อนจะค่อยๆเคลื่อนกายเข้าไปในตัวอีกคนอย่างคุ้นเคย

“อึก..”

“ฮึ่ม..”เสียงคำรามต่ำเล็ดลอดออกมาเมื่อถูกอีกคนรัดแน่น เมื่อทุกอย่างเข้าที่สะโพกหนาก็เริ่มทำหน้าที่โดยการขยับช้าๆเพราะกลัวจะสะเทือนจนเกินไปเดี๋ยวตะหนูจะตกใจ ร่างหนานั่งตัวตรงไม่ได้เอนกายเข้าไปกอดอีกฝ่ายอย่างเคยเป็นเพราะติดหน้าท้องและกลัวว่าจะเป็นการกดทับให้ลูกได้อึดอัด แจบอมไปศึกษามาพอสมควรในเรื่องนี้เพราะอยากให้ปลอดภัยกับจินยองและลูกที่สุด หากวิธีไหนเสี่ยงเกินไปแจบอมจะไม่ทำ

“อ๊ะ...พ..พี่”เสียงหวานครางขาดห้วงเพราะความรู้สึกในกายที่พุ่งสูง นี่เป็นอีกเรื่องที่แจบอมพึ่งรู้คือคุณแม่จะมีความรู้สึกไวกับเรื่องแบบนี้

“เร็ว..เร็วๆสิ...ค..อ๊า...ครับ”เอ่ยเร่งเร้าเมื่อแรงขยับสะโพกไม่ได้ดั่งใจต้องการ ทำเอาแจบอมหัวเราะกับความเอาแต่ใจที่ไม่ค่อยได้เห็นนักของภรรยา

“นยองอยากได้เร็วๆหรอครับ”สามีขี้แกล้งอยู่ๆก็หยุดขยับสะโพกจนจินยองครางฮือเพราะถูกขัดใจ แจบอมยิ่งอยากแกล้งแช่ตัวตนของตนไว้อย่างนั้นแล้วหันมาซุกซนที่ซอกคอหอมๆและใบหูขาวๆแทน

“อื้อ...”ริมฝีปากและเล็มไปตามผิวเนื้อนุ่มจนร่างนิ่มหลุดครางออกมา จูบหวานเกิดขึ้นเมื่อแจบอมลากริมฝีปากมาหยุดอยู่ที่ปากฉ่ำวาว สองลิ้นเกี่ยวกระหวัดกันอย่างต้องการเติมเต็มให้แก่กันและกันโอนถ่ายความรักที่มีจนล้นแลกเปลี่ยนกันให้อุ่นใจ

แจบอมจะถือว่าเป็นการเติมพลังจากการที่ต้องอ้วกเช้า กลางวัน เย็น แล้วกันนะ

“ขยับแรงเดี๋ยวตะหนูตกใจนะ”กระซิบหยอกล้อแต่ก็ยอมขยับสะโพกเร็วขึ้นจนเกือบอยู่ในระดับที่คุ้นชินแจบอมไม่ได้ทำตามที่จินยองร้องขอเพียงอย่างเดียวแต่ทำเพราะความต้องการของร่างกายตัวเองด้วยที่มันอยากจะกระแทกกระทั้นเข้าไปให้ได้ดั่งใจแต่ก็ต้องคอยห้ามใจตัวเองไม่ให้เผลอทำอย่างที่คิด

“อ๊ะ...พ..พี่จ..จบม”แจบอมกัดฟันกรอดเมื่อถูกเรียกด้วยเสียงกระเส่าแบบนั้น

“อย่ายั่วพี่สิ”

“ผ..ผม..ฮึก..ป่าว..อ๊ะ...”แจบอมได้แต่คิดว่าทำไมจินยองถึงได้น่ารักน่าฟัดขนาดนี้

“อืม..”

“อึก..อื้อ..”

“.........”แจบอมวางมือลงบนท้องนูนของภรรยาอย่างต้องการสัมผัสลูกน้อย

อย่าพึ่งตกใจนะลูก

แจบอมคิดพลางสวนสะโพกเร็วขึ้นแต่ก็ยังรั้งแรงไว้อยู่มากเมื่อใกล้จะถึงจุดหมายแล้ว

“อ๊ะ..มัน...อึกอ๊า”จินยองครางไม่เป็นภาษาก่อนจะปลดปล่อยออกมาจนเลอะทั้งตัวเองและแจบอม

“อืม...”แจบอมเองก็ปลดปล่อยออกมาเต็มถุงยางที่ใส่อยู่

ร่างหนาถอนตัวออกมาจัดการกับซากถุงยางของตัวเองหันมาอีกทีว่าที่คุณแม่ก็หลับหนีไปซะแล้ว



ยังไม่จบน้าาามีต่อที่เด็กดีอีกก